“Het avontuur is begonnen”

Week 1: Rotterdam – Brest

Zes weken lang, zonder ervaring, met onbekende mensen op een zeilschip varen. Samen eten, slapen en leren zeilen. Dat is waar wij voor hebben gekozen. Wordt het de beste ervaring van ons leven of één grote chaos?

De reis begon sterk, met een heftige wind en deining op de Noordzee. Dit vanaf het moment dat we vanuit Rotterdam en de Waterweg Hoek van Holland passeerden. Door deze omstandigheden waren we een dag later vertrokken. Ondanks dat we allemaal preventief een anti-zeeziektepilletje hadden genomen, hebben we toch bijna allemaal de visjes gevoerd. Omdat wij allemaal in hetzelfde schuitje zaten, werden we al snel een erg hechte groep. We zijn erachter gekomen dat droge crackertjes en banaan goed helpen bij zeeziekte en die werden dus ook aan de lopende band uitgedeeld. We ruimden elkaars vuile teiltjes op en steunden elkaar. Na elkaars slechtste kanten gezien te hebben, kunnen we nu de betere kanten van elkaar leren kennen.

De eerste keer dat we dolfijnen zagen was onverwachts snel. We zeilden net het Engelse kanaal uit toen een van de opstappers ‘Dolfijn!’ riep. Alle opstappers snelden naar de reling, want rennen mag natuurlijk niet over het dek. Er zwom een groep dolfijnen, springend door de golven, met het schip mee. Ondanks dat de dolfijnsoort een ‘gewone dolfijn’ betrof, was het een ongewoon speciale ervaring. Zelfs ’s nachts zwommen ze nog mee en gaven een late night show. Een blauw fluorescerende licht was zichtbaar doordat de dolfijnen op hoge snelheid langs het schip zwommen. Dit was een mooi cadeautje na de zeeziekte van de eerste dag. Het was een (dol)fijne dag!

Omdat we tijd hadden voor een extra tussenstop, gingen we op de vierde dag voor anker bij het eiland Île d’Ouessant, een klein eilandje van slechts 1000 inwoners net voor de kust van Frankrijk. Het centrum bestaat uit een kerk, een supermarktje, een crêperie, een pub en wat. Het beeld van de Eendracht in een rotsachtige, ruige baai was een prachtig aanzicht. Juist omdat het een plek is waar je anders niet zo snel zou komen, was het leuk om dit eiland te bezichtingen. Natuurlijk was dit het moment om onze eeste souvenirs te kopen. Het was ook weer de eerste keer op het vaste land en vrijwel iedereen had last van zeebenen.

Vervolgens zijn we doorgevaren naar het eindpunt Brest. We waren geregistreerd als vrachtschip, waardoor we tussen de vervallen en verroeste schepen aan wal lagen. Dat was een heel ander plaatje dan het pittoreske Île d’Ouessant. We lagen op loopafstand van het centrum en konden lekker shoppen. Wij als jongeren hebben crêpes meegenomen voor iedereen op het schip. De avond werd gevuld met spelletjes op het schip of met een biertje in de kroeg. Iedereen genoot van het feit dat er even geen wacht was en tijd voor ontspanning. De tweede dag in Brest besloten we om met de jongeren naar het aquarium ‘Oceanopolis’ te gaan. Een leuk uitstapje voor een zonnige zondag.

Tussen de spectaculaire gebeurtenissen door liepen we dagelijks wacht. Tijdens de wacht worden er zeilen gehesen en gestreken, zorgen we dat het schip er netjes bij ligt, maken we paracord armbandjes en we leren natuurlijk enorm veel over zeilen. In één week kennen we al meer dan de helft van alle zeiltermen en weten we al met de meeste handelingen wat er moet gebeuren. De wachten in de nacht bestaan vooral uit genieten van de mooie sterrenhemel en tosti’s eten.

Het begin van onze tussenjaarreis was een groot success. We hebben al veel avonturen beleefd en een hoop geleerd over zeilen. Omdat we dag en nacht met elkaar opgescheept zijn, zijn we al goede vrienden van elkaar aan het worden. We kijken er allemaal naar uit wat voor dingen we nog meer zullen gaan beleven de komende weken op de Eendracht.

-De Tussenjaarwacht