Van Varberg naar Esbjerg (Scandinavië) | Junior v.d. Berg & Cheryl Everlo

Varen op de Eendracht: van Varberg (Zweden) naar Esbjerg (Denemarken) | Junior v.d. Berg & Cheryl Everlo

Na een lange reis, met vooral veel wachten op de vliegvelden in Düsseldorf en Hamburg, komen we met de trein aan op het station. Nog 10 minuutjes lopen en dan zien we haar liggen, op een prachtig plekje in de haven van het Zweedse Varberg: de Eendracht! Heerlijk om hier weer aan boord te mogen stappen.

Ontvangst
We werden hartelijk ontvangen door Yvonne. Na een grappig misverstand; uit onze aanmelding bleek niet helemaal duidelijk dat we een stelletje waren, mochten we uiteindelijk toch samen in één hut slapen;). Langzaam druppelden alle opstappers binnen en werd het steeds gezelliger in de theetuin. Na een openingswoordje van schipper Hein, de nodige veiligheidsinstructies van Dewi en een heerlijke maaltijd buiten in de zon van Barbara, startten Joep en Wiljan de motor en voeren we de haven van Varberg uit. De paspoorten moesten we inleveren bij opperstuurman Roland voor de administratie. Op naar een geweldig avontuur!

In tegenstelling tot bij de meeste Eendracht reizen werd er deze reis niet per sé van je verwacht dat je mee draaide in het wachtensysteem, een soort ploegendienst op zee, maar de bemanning helpen mocht en kon altijd! Na een nachtje varen op de motor, kregen we de volgende ochtend instructies over lieren en lijnen door de kwartiermeesters Marco en Paul. Na de lunch konden we dan eindelijk met z’n allen de eerste zeilen hijsen, nu gingen we pas echt varen!

Het was al direct was zichtbaar dat de zeediepte van het Scandinavische water toch behoorlijk dieper was dan op de Noordzee, +600m (!) heeft de dieptemeter op sommige momenten aangetikt. Al was dit voor de meeste bemanningsleden geen verrassing, de oceaan is natuurlijk nog veel en veel dieper. Iets heel anders, maar net zo indrukwekkend was de enorme hoeveelheid kwallen; groot, klein, geel en blauw.

De reis
De eerste bestemming van deze reis was het Zweedse dorpje Lyseskil. In de middag werd de excursie door het dorpje geleid door een Zweedse gids. Het was ten allen tijde vrij om mee te gaan met een excursie of niet. Bij terugkomst werd de bar op het achterdek, omgedoopt tot Tikibar, geopend door Lennart en Yvonne. Volgens de verhalen was het nog tot laat gezellig.
Tijdens de nacht met redelijk veel wind konden we flink doorzeilen (8 knopen) en daardoor liepen we, precies zoals gepland, ‘s ochtends het pittoreske stadje Risør binnen. Het dorpje bestaat uit vele prachtige wit geverfde houten huisjes. Op zee waren nog veel wolken maar toen we aanlegden verdwenen deze, braken de zonnestralen door en was de hemel weer strak blauw. Daarom gingen Cheryl en Anne (opstapper) het water in om een rondje om de boot te zwemmen. Het water had een heerlijke temperatuur en er waren minder kwallen. Vanaf de wal maakte Junior de foto’s en Marco was zo lief om de kleding mee te nemen naar de plaats waar de dames het water weer uit gingen.

Ook vandaag was er een excursie gepland, ditmaal begeleid door Yvonne, we bezochten eerst het kerkje uit 1647 (ook volledig van hout gemaakt). Daarna vervolgden we onze weg bergopwaarts, een wandeling naar de Risørflekken waar we een prachtig uitzicht hadden over het stadje (& de Eendracht) en even konden bijkomen van de beklimming. Bovenop deze berg kon je ook nog even terug in de tijd om een kijkje te nemen in de loopgraven en bunkers van de tweede wereldoorlog. In de avond werd er heerlijk geBBQ’t op het achterdek, en ook daarna was het nog lang gezellig in de Tikibar.

De reis van Risør naar Arendal (jazeker, bekend van de Disneyfilm Frozen) was voor velen geen prettige. Door de harde wind van gisteren was er een lekkere deining op zee ontstaan, het varen op de motor maakte dat zeeziekte bij meerderen op begon te spelen; de theetuin werd langzaam steeds voller;) Maar dat de kokkin Barbara zich hierdoor liever niet in de kombuis begaf was geen enkel probleem, deze werd vandaag met liefde bemand door opstapper Pien en Plonie. En voor alle zeeziekte klachten was scheepsarts Wout redder in nood met medicijnen, pleisters en soms ook gewoon een goed gesprek. Maar toen we eenmaal het Arendal binnenvoeren was het alleen maar genieten: aan beide kanten een prachtige omgeving, met mooie gekleurde huisjes en veel natuur.

In Arendal zelf bleven we wat langer liggen, daarom was het in de avond tijd voor een gezellig potje bowlen met alle opstappers en enkele bemanningsleden. Op drie banen werd gestreden om de overwinning, door Rémon werd zelfs het bowl-hulpje, de drakenglijbaan, ingeschakeld om de ballen perfect over de baan te rollen. De volgende dag kon het dorpje nog even verkend worden, er was een uitzichtspunt dat door iedereen bezocht werd. Op de boot klom Dewi, onder het oog van vele belangstellenden, nog de mast in voor een mast-inspectie.

De oorspronkelijk eerste Deense bestemming, Hvide Sande, werd overgeslagen. Met flinke deining en een diepgang van 5 meter door een vaargeul van 6 meter diep varen, is geen goede combi. Maar volgens Hein zouden we niet al te veel missen, behalve dus wat witte stranden zoals de naam van het dorpje al suggereert. Overdag werd er gezeild én kregen we zeil-les van Lennart en Dewi.

Voordeel hiervan was dat we nog lekker een volledige nacht door konden zeilen. Waar we dan ook dankbaar gebruik van maakten door de hondenwacht mee te draaien. Van middernacht tot vier uur ‘s ochtends waak je samen met je wacht over het schip, sta je achter het roer en loop je brand-lek-rondjes door de krochten van het schip, met als hoogtepunt: pan-tosti’s! Het was ook erg leuk om mee te maken dat het hier op zee bijna niet donker werd. Stuurman Kees liet ons zien dat tijdens deze wacht de eerste andere tall-ships op de radar verschenen, een teken dat Esbjerg, en dus het einde van deze reis, toch wel steeds dichter bij kwam.

Om 4.00 werden we afgelost door de wacht van Stefan (deze reis fungerende als bootsman én kwartiermeester), de zeilen werden rond een uur of 7 gestreken. Waarna we rond 8.00 ons laatste varende ontbijt hadden en gedurende de dag langzaam de haven van Esbjerg binnenliepen.

De laatste avond in Esbjerg was het tijd voor de HUTquiz. Alle teams deden hun best om de vragen van quizmasters Lennart en Yvonne zo goed mogelijk te beantwoorden, met als hoogtepunt de Eendracht-ronde. Na nog wat drankjes en gezelligheid was het tijd om te slapen. Na het ontbijt, maar niet zonder uitgebreid afscheid te nemen van iedereen, stapten de eerste opstappers en bemanningsleden met louter fijne herinneringen van de boot af.

Onder andere opstappers Anne en Nina bleven nog een paar nachten aan boord en werden, met succes, de koks voor de lunch van de daggasten in Esbjerg, waar de tall-ship races over enkele dagen zouden starten.

We willen iedereen, bemanning en opstappers, ontzettend bedanken voor de geweldige reis en alle positieve energie die iedereen uitstraalt! Echt super fijn hoe alle opstappers met zo’n warm welkom worden ontvangen en hoe je elkaar gedurende de week leert kennen, om aan het einde van zo’n reis echt te kunnen zeggen dat je met z’n allen een team gevormd hebt en eigenlijk je familie weer gedag moet zeggen <3 Wij hadden een fantastische week, bedankt!