Zeilen van Canarische Eilanden naar Kaapverdië dec ’22

Daar ligt ze dan, onder de Spaanse ochtend zon. Nog maar net uit het vliegtuig komen wij vermoeid maar vol goede zin, aangelopen. Vanuit de bus herkenden we de 3 masten al direct; de Eendracht ligt in de haven van Las Palmas. Nu kan de reis écht beginnen. Zeilen van Gran Canaria naar de Kaapverdische eilanden!

We stappen snel even aan boord om de backpacks in onze hut te stallen en gaan dan nog de middag Las Palmas in. Het is eind november, 25 graden warm en wij wandelen over een kerstmarkt. Dan lopen we langs het huis van Columbus, kijken uit op de wijk San Juan met zijn gekleurde huisjes en drinken een verfrissende ijskoffie op het terras. Tijd om terug te keren naar de haven. Inmiddels zijn de andere opstappers ook gearriveerd en al snel maken we kennis met onze Blauwe Wacht. We krijgen in de theetuin uitleg over de reis en het schip. Dan is het lekker avond eten met iedereen samen en varen we al uit. We zwaaien Gran Canaria gedag. Nu snel naar bed, want om middernacht start onze eerste wacht al.

Helemaal donker, enkel in de verte nog de lichtjes van de Canarische eilanden, geen enkele eerdere zeilervaring en je word gelijk aan het roer gezet. Wát een ervaring. Ontelbaar veel sterren, duizend-en-één vallende, en de golven in het maanlicht. Als je omhoog kijkt zie je de masten zachtjes heen en weer zwiepen onder de sterrenhemel en spontaan komt de Pirates of the Caribbean tune in je hoofd. Niets anders dan genieten nu.

De komende dagen komen we in het ritme van wachten draaien en wennen we er aan dat je zomaar uit bed zou kunnen vallen als je je plankje vergeet. We leren van alles over het zeilen; hoe houdt je het schip mooi op koers, we leren knopen, overstag gaan, zeilen hijsen en ook weer zeilen strijken. Soms zijn de wachten rustig, waarbij we volop genieten van de sterren, de leegte van de oceaan, het zonnetje, tosti’s midden in de nacht en houden we het schip veilig met alle brand- en lekrondjes. Andere momenten zijn de wachten actiever en voor je het weet sta je meters hoog wiebelig, op het voorste puntje van het schip in een klimtuigje de buitenkluiver naar beneden te halen.

Tussen alle zeilen door is er genoeg tijd om te ontspannen. Lekker met een boekje en een muziekje relaxen op het dek. Liggend op je rug zie je de zeilen afsteken tegen de helderblauwe lucht en is het genieten van de zon. We leren de ontzettend lieve mensen van de crew beter kennen en hebben het gezellig met onze leuke wacht.

Een bijzondere ervaring om zo ver alleen op zee te zijn. De enorme leegte en toch zo veel te zien. Golven die zo hoog zijn dat de horizon verdwijnt, ontelbaar veel vliegende vissen en met wat geluk ook nog dolfijnen en een schildpad. Het gevoel van alleen op de wereld te zijn wordt extra duidelijk wanneer we na een paar dagen zeilen pas weer voor het eerst een ander schip op de horizon zien. Wat geeft deze reis een rust.

Na een week zeilen komen we aan in Kaapverdië. Door een combinatie van een wijziging van de wind en de bureaucratie van de eilandengroep hoppen we niet eerst naar een ander eiland, maar meren we gelijk aan in Sal. Dan volgt een dagje om het eiland te verkennen en een verfrissende caipirinha op het strand te drinken. De reis wordt die avond afgesloten met een barbecue op het dek. De vis werd die ochtend nog even aan boord gehesen in een emmer aan een touw na een deal met een lokale visser en zijn fleurige bootje. De stemming zit er goed in die avond en voor het we weten is het dek plots een dansvloer. Toepasselijk schalt Guus door de speakers: “om de juiste koers te varen, met de wind in onze rug, geniet met volle teugen, zulke tijd komt nooit terug”. En zo is het maar net.